0
සිහිල් සුලගක් විය මන්ද මාරුතයේ..
සුමුදු රලපෙල විය චන්ඩ සයුරේ....
වැටෙන දිය දෝත විය ගලා යන මහ නදියේ
වැටෙන දිය දෝත විය වියලුනු මරු කතරේ..

සැලෙන සිනාව විය සිත නිවීයන ..
බලන බැල්ම විය වියලුනු ඔය දෑසේ..
දිලෙන තරුකැට විය ඔය ලොකු දෑසේ
සිත ඇදී නොයයි වෙනතක ..මේ ලෝකේ..

වැටෙන පිනිබිදුව නුබය නෙත් අග හැඩකරන
වැටෙන හිරු කිරන ඔබය මාවෙත එලිය දෙන
කාලය නිමය මගේ මේ ලියවිල්ලේ..
ලගදී හමුවී ..එනවා මා ...
ඔබව දකින්නට මගෙ අම්මේ...

0 comments:

Post a Comment

Back to Top